Hemelvaart 2018

Al varen we al jaren met het lange weekend van Hemelvaart naar London, dit keer is het anders. Zo anders, dat het mij een beetje gespannen maakt.

Er varen drie nieuwkomers mee… Zeilers die de tocht naar London graag willen doen, maar liever nog niet alleen. Heel goed kennen we ze niet. In mijn bed lig ik te denken aan de vele mijlen naar Queenborough, het vroege opstaan, het weerbericht… Iedereen is voorbereid, maar toch…

En bij ons aan boord vaart mijn nicht An mee. Dat wij jaarlijks met eigen boot naar London zeilen vond haar man Koen zo knap dat meer dan eens het plan werd gesmeed om mee te gaan. Maar het bleef bij een plan. Zomaar ineens werd hij ziek, het noodlot haalde hem in, zeilen naar London kon niet meer. Nooit meer, want hij stierf. En nu is An bij ons aan boord en vaart mee naar London. Voor Koen.

An en ik zien mekaar niet vaak, maar van het ogenblik dat ze aan boord stapt voelt het nog precies als de logeerpartijtjes van uit onze kindertijd, gewoon gezellig.

En Koen, hij is ook een beetje mee, een foto in de achterzak van haar jeans…

Woensdag 9 mei 2018

Voor de 85 mijl naar Queenborough, tussenstop in de monding van de Thames, laat de wind ons het grootste gedeelte van de tocht in de steek. Het worden vele motoruren en iedereen is blij als we de Medway kunnen opvaren voor wat welverdiende rust.

Donderdag 10 mei 2018

Maar niet voor lang, want voor de tweede dag op rij moeten we nog maar eens ontiegelijk vroeg op. Er valt niet te kiezen, om de Thames op te varen moet je de stroom halen als een trein en vandaag gaat die om vier uur ’s ochtends! En dan gaat het nog regenen ook. En staat er een gemene wind recht op kop. We ploeteren de Thames op, vier masten in ons kielzog.

Maar in de laatste bochten schuiven de wolken open, breekt de zon door en toont de skyline van London zich in al haar glorie. Een gevoel van euforie.

Nu nog de sluis naar Limehouse Basin Marina door en daar liggen we, vijf boten gezellig samen. De rest van de dag gaat op aan aperitieven, dutjes en barbecuen…

Vrijdag 11 mei 2018

Vandaag doen we wat London zo leuk maakt. Wandelen in het groen, je wandelend laten verrassen door verborgen pareltjes, beetje shoppen, beetje mensen kijken in de metro, een tentoonstelling, thee drinken en verrassend lekker eten.

Zaterdag 12 mei 2018

De Thames terug af varen moet ook met de stroom mee. Omdat dat pas na de middag kan, hebben we nog een ochtend om fijn te fietsen rond Isle of Dogs.

’s Avonds bij aankomst in Queenborough blijkt het daar zo druk dat er afmeerboeien te kort zijn. Maar de havenmeester laat ons wel een uit de kluiten gewassen exemplaar van een werkschip nemen!

Zondag 13 mei 2018

Wil je snél naar London, dan doe je dat beter niet met een zeilboot. En toch maken net die vele uren varen de tocht zo bijzonder. Toen An vier dagen geleden bij ons aan boord kwam, had ze twee fijne attenties mee. Het eerste een tijd-doosje. Nee, tijd zit er niet in. Wel een bladwijzer-clip met een komma er op, symbool voor rustpunten, adempauzes. En dat is precies wat we doen als we varen, we nemen de tijd, verzoenen ons met de traagheid. Het tweede cadeautje een fles wijn met daar op de woorden ‘Het aardigste aan plezierige dingen is de herinnering’. En op zee verglijden de uren terwijl we veel herinneringen ophalen. Dat doet deugd, en dat mag duren…

En wat de nieuwkomers betreft. Hun boten heten Trimar, Baldr en Clover. Een trimar is iemand die graag op trim is, op stap dus. Ook wel een zwerver, vagebond. Maar in de naam zitten ook de drie zeeën die de eigenaren ooit willen bevaren, Noordzee, Atlantische Oceaan en Middellandse Zee. Baldr, dat is dan weer een Noorse god, die overal licht en vreugde brengt. En Clover? Gewoon, een klavertjevier, geluksbrenger…

Ik had kunnen weten dat ik me geen zorgen hoefde te maken.

(met dank aan Wim van Trimar voor deze twee knappe foto’s)

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren