49° 54.588′ N – 6° 18.934′ W
Dat is onze positie in Porthcressa Bay, St Mary’s. Het eerste stukje is de breedtegraad, het tweede de lengtegraad. In tijden van gps, plotter en navigatie op Ipads, staan we er niet meer bij stil. Maar ruim driehonderd jaar geleden was de positie van een schip bepalen een heel ander verhaal. Bij gebrek aan klokken die op een schip naar behoren konden functioneren was het niet mogelijk om de lengtegraad accuraat te berekenen. En zo kwam het dat vier schepen op 22 oktober 1707 vergingen op de rotsen van de Scilly’s. Meer dan 1500 zeelui kwamen om, The Scilly Naval Disaster werd een van de zwaarste rampen van de Britse Navy. Eén schip werd tot op de dag van vandaag niet teruggevonden. De HMS Romney…
Porthcressa Bay 19 juli 2017
Als we van Newlyn komend, de Scilly’s aanlopen, staat er een stevig zuidoost. Voor de volgende dag is er noordwest op komst. Porthcressa ligt open naar oosten, maar is bij noordwest goed beschut. We twijfelen. We bellen. Negatief advies voor vannacht… Dat wordt doorvaren naar Hugh Town, dat net andersom georiënteerd ligt. Daar komt de havenmeester ons verontschuldigend tegemoet gevaren. “We are full, I am so very sorry!” We varen op ons kielzog terug naar Porthcressa.
Onbeschut of niet, we moeten ergens naar toe. Het wordt een woelige nacht.
Vijf jaar geleden waren we hier ook en hadden toen pech en dubbele pech. ’s Nachts was ons anker gaan krabben, en bij het her-ankeren brak de gaskabel.. Dat werd een Pan-Pan. De RNLI bevrijdde ons uit onze benarde situatie en een charmant stel dat de Porthcressa Moorings beheert, loste onze technische problemen feilloos op. Charlie, een Londense advocate, en Pete, een duiker, geboren en getogen op St-Mary’s. Ze werden verliefd, zij liet London voor wat het was en nu runnen ze een boot die duikklussen uitvoert, beheren de moorings in Porthcressa en verzorgen taxidiensten. Met hun twee kinderen wonen ze in een blauwgeverfd huisje bij het strand. Storm Cottage…
En kijk! ‘s Anderendaags hangt Charlie -stevige zeiljas, korte broek en laarzen- met haar bijboot aan onze reling. Brede glimlach. “Five years already?” Ze kan het niet geloven. Ze geeft ons leuke tips, een weerbericht en we maken een afspraak om later op de dag een biertje te gaan drinken in de Bishop & Wolf, een pub vlakbij.
De zon breekt door, alles krijgt een witte schittering, wat is het licht hier bijzonder.
We zeulen de fietsjes in de bijboot en over het strand. In een namiddag fietsen we op het gemak het hele eiland rond.
Maar na de middag dooft een melkachtige mist het heldere licht. Of toch niet helemaal. Aan boord merk ik dat de restjes zand die uit onze sandalen en van onze fietsjes vallen, glinsteren en fonkelen. Spierwit weerkaatsen ze het minste lichtstraaltje. Ik veeg het zand op maar minuscule glittertjes blijven pinkelen. Sterrenstof, denk ik glimlachend.
’s Avonds gaan we het biertje drinken met Charlie. Pete, haar man, is er niet. Het is zijn vrije dag, verontschuldigt ze hem. Dan trekt hij er graag op uit met zijn boot. Niet zomaar. Ze gaat iets stiller praten nu. Nee, hij is… op zoek. Met een metaaldetector.. Ze kijkt om zich heen en fluistert. Naar het wrak van de HMS Romney. En ja, zeker, hij is pretty sure waar hij haar kan vinden… Ze haalt haar schouders op en rolt met haar ogen.
Sterrenstof en schattenjagers, de Isles of Scilly hebben iets van een sprookje…
(uit de cd ‘Ships Ahoy! – Songs of Wind, Water and Tide’ – Quadriga Consort/Nikolaus Newerkla)
Pat Panick 