We zijn al langer terug dan we weg geweest zijn. Drie weken vakantie in juni, wat ging dat snel. En omdat we toch behoorlijk veel wilden zien, was er tijd te kort voor fatsoenlijk bloggen. Met enige vertraging kwamen de eerste stukjes, en dan bleef het bij snelle notities, niet meer dan klad.. En nu besef ik dat ik nóg twee verhalen te vertellen heb.
Jersey…
Met 117 km2 en ruim 87.000 inwoners het grootste van de Kanaaleilanden. De meesten met wie we het hadden over onze reisplannen hadden op voorhand een waarschuwing klaar. ‘Jersey zul je waarschijnlijk niet zo mooi vinden als Guernsey.’ En mijn reisgids, die schrijft dat hoofdstad St.Helier een ‘niet bepaald uitnodigende uitstraling’ heeft… De woorden ‘waarschijnlijk’ en ‘niet bepaald’ zijn genoeg om tóch maar Jersey aan te lopen. Zo lang je het niet zelf gezien, geproefd of gevoeld hebt, weet je het simpelweg niet.
Onlangs leerden we Johan en Tru kennen die afgelopen zomer met hun snedige Rival Bowman, genaamd Ossian, zeven weken naar Noorwegen zeilden. Bij het uitwisselen van de reisverhalen was het bijzonder grappig hoe zij haar quotering voor dit zeilgebied illustreerde. ‘De eerste dagen gaf ik Noorwegen 15 op een schaal van 5′, zei ze vol overtuiging. ’15 op 5, jaaaa.’ Tot het begon te regenen. En regenen. En het niet ophield met regenen. Bij elke bui en elke graad Celsius zakte de euforie. ‘Maar’, zo verzekerde ze, ‘uiteindelijk bleef er wel nog 8 op 5 over!’ Lees deze blogpost om het te vatten…
Wat bepaalt hoe we een bestemming beoordelen? Onze perceptie, vaak niet meer dan het resultaat van een momentopname… De prachtigste baai kan triest worden onder kleurloze motregen, een saai eiland paradijselijk onder gouden strijklicht. Er zijn de kleine gebeurtenissen, de ontmoetingen, onze stemming. Al dan niet gelukte aanlegmanoeuvres. Het weer, de wind. We rijgen al deze toevallige toevalligheden aaneen tot hoogst individuele impressies… En dan vergeet ik de verwachtingen nog…
Terug naar Jersey dus. Ik verwacht weinig. Mijns inziens altijd de beste strategie. Bij het vertrek uit Lézardrieux kondigt zich met een glanzende zonsopgang een welgekomen zomerprik aan.
Na een bijzonder zonnige zeildag lopen we St. Helier aan. Waar we een ligplaats aan de kade verkiezen boven de drukke binnenhaven.
Onder een blauwe lucht slaan we de volgende ochtend vanuit St. Helier ‘linksaf’ -tip van zeilvriend Alain- met onze fietsjes, richting St. Aubin. Gewapend met een kaartje met een fietsroute. Waar we al even snel van afwijken. Want in mijn reisgids had ik gelezen over een ‘Ancient Fisherman’s Chapel’ uit de elfde eeuw en dat is voor mij voldoende voor een ommetje…. En laat daar in de buurt nog eens een vuurtoren zijn…
De volgende dag wil Las graag naar een heus kasteel, ridders, jongens en stoer weet je wel, waar je ‘rechtsaf’ voor moet vanuit St. Helier. Omdat we onderweg daarheen per ongeluk van de fietsroute af sukkelen ontdekken we een 19de eeuws zwembad… Van het type ‘beetje vervallen-kind of blue-zo heb ik het graag’…
Graag deel ik deze vijf toevallige toevalligheden waardoor Jersey voor ons heel erg meegevallen is en ik het graag aanprijs als vakantiebestemming… Geheel subjectief en totaal vrijblijvend dus…
St. Aubin
The Ancient Fisherman’s Chapel
En dan vergeet ik nog de romantische Leafy Lanes, holle wegels waar struiken en bomen hun takken verstrengelen tot een afdak. En de gastvrije restaurantjes met krab en oesters op het menu… En tal van bezienswaardigheden die in mijn reisgidsje staan en waar we geen tijd voor hebben gehad…
Maar misschien, misschien moet je gewoon zelf gaan kijken, proeven en voelen…
Niets is wat het is… in de perceptie van een ander. Jersey.
Pat Panick 