Dinsdag 11 juli 2017
Dit wil ik nog wel gezegd hebben. Regen op een boot is niét leuk. Of, wacht. Varen terwijl het regent, dat kan nog nét. Maar daarna. Ergens toekomen en daar zitten met dat drijfnatte zeilgoed in de beperkte ruimte van een kajuit, ramen die beslaan, dat is niét leuk.
Even terug naar de voorbije dag. Het begon ’s ochtends zacht te regenen. Het soort fijne grijze motregen waarvan je denkt dat je niet nat gaat worden. Maar je vergist je, alles wordt nat, langzaam maar zeker. Later op de dag gaat het harder regenen. Het waait ook stevig, recht in de neus, waarom niet. We varen Lyme Bay over, traag opkruisend. Een tiental mijl aan stuurboord moet de beroemde Jurassic Coast liggen. Afgelopen winter bekeek ik twee seizoenen van het spannende Broadchurch, een Britse politieserie. De opnames vonden plaats West Bay, Bridport Harbour. Ik speur met de verrekijker de horizon af. Veel zie ik niet van de kliffenkust, alles is uniform grijs. En ik die gedacht had dat ik me hier ín de tv serie ging voelen… Een koude regendruppel loopt via de kraag van mijn jas langs mijn nek naar beneden. Moet dit nu echt? “Een minuutsoepje?”, probeert mijn schipper. Briljant! Zo’n minuutsoepje, dat beetje hartige warmte, doet wonderen. Torquay lijkt ineens minder ver.
En dan liggen we aan het ponton, afgedroogd, warme, schone kleren aan. De Webasto snort. Nat zeilgoed hangt in de doucheruimte waar ook een blazer van de verwarming zit. Er wordt niet gekookt vandaag, we doen ons tegoed aan twee krabben die we in Yarmouth kochten van een visser, 2,00£ elk…
Woensdag 12 juli 2017
Gedaan met regenen! Alle nog klamme kledij gaat buiten, niets beter dan wind en (voorlopig nog aarzelende) zon.
We halen de fietsjes boven en gaan op pad. Torquay, dat is de Engelse Rivièra, de stad van Fawlty Towers en ook de stad waar Agatha Christie geboren is. Maar wij zijn zo blij met de zon dat we zomaar, zonder echt plan, op pad gaan. Laat maar komen die warme golfstroom en palmbomen!
Iemand wijst ons de weg naar het South West Coast Path, een 630 mijl lang pad dat van Somerset over Devon tot Cornwall loopt. De man verzekert ons dat het stukje tussen Torquay en Babbacombe Beach erg mooi is en best te doen met de fiets. Het wordt snel duidelijk dat hij dit zelf nog nooit uitprobeerde… Soms is het zo steil dat het stappen wordt met de fiets aan de hand, soms is het meer een voetpad met steile trapjes, waardoor we terug naar de gewone weg moeten. Maar het wordt een mooie tocht en uiteindelijk komen we bij het idyllische Ansteys Cove, waar we een lekkere cappuccino drinken.
Nog een mooie fietstocht terug, even wat boodschappen doen en lekker koken, kip met paprika’s… Dat ik gisteren niets gezien heb van het stukje kust waar Broadchurch werd opgenomen, al waren we so close, vind ik al lang niet meer erg. Er is nog altijd de betoverende muziek die de IJslandse componist Ólafur Arnalds maakte voor de reeks…
(tussen haakjes: alles van Ólafur Arnalds is het beluisteren waard!)
Pat Panick 
Dank je wel voor de tip naar Ólafur Arnalds. Een ontdekking!
LikeLike
Dag Peter, Leuk om dat te horen. Ik kreeg het ook van iemand getipt en ben er sedertdien wég van. Luister zeker naar de ‘Island Songs’ en ook ‘Chopin Project’. Erg mooi!
LikeLike