Dinsdag 7 juli 2020 – van Calais naar Dieppe

***!!! (= een vloek!)

Net wanneer we de haven van Dieppe willen aanlopen, knippen de drie lichten op de semafoor onverbiddelijk op rood. Een oranje loodsboot sjeest de haven uit, vaart tot vlak bij ons en verzoekt vriendelijk om ter plekke te blijven wachten tot én een vrachtschip én de ferry de haven zijn uitgevaren. Eén ferry hebben ze in Dieppe, die vaart op en neer naar Newhaven in de UK. Eén ferry. En net als wij er aan komen, moet die ene ferry buiten…

Vanmorgen bij het vertrek uit Calais had er amper een zuchtje wind gestaan. De hele dag ging het wolkendek open en dicht, de wind trok aan tot een pittige 5 bft en het werd hoog aan de wind zeilen. Gaandeweg kwam daar ook nog een flinke deining bij. Maar het was mooi op zee. Hoe meer we Dieppe naderden, hoe blauwgroener het water werd. Met een combi van motoren, motorzeilen en zeilen kwamen we uiteindelijk in 11 uur 74 mijl zuidwest verder, een stevige tocht!

Maar nu liggen we hier en draaien rondjes en breien in drie kwartier een mooie spaghetti bij elkaar, zo vlak voor de haveningang… Maar niets blijft duren, ook drie rode lichten niet en onder een stralend zonnetje varen we de haven van Dieppe binnen. Twee galante jongens van de marina wijzen ons een plek en helpen ons keurig afmeren.

De twee flinke zeildagen eisen hun tol, niet veel na het avondeten -onze gloeiende wangen hebben intussen zo ongeveer het kleur van de Cabernet in ons glas- duiken we onze kooi in.

Woensdag 8 juli 2020 – een dagje Dieppe

Stabiel is wel het laatste wat je van het weer kan zeggen. Zo zomers als het gisteren was, zo herfstig lijkt het vandaag. Maar noch het druilerige weer noch de grijze motregen houden ons tegen, we gaan op stap. Het Office du Tourisme ligt vlak naast het havenkantoor, we halen er wat info en trotseren het miezerige weer…  Fleurige muurschilderingen (gemaakt door een zekere Sarah) geven de wandeling omhoog naar de Chapelle Notre-Dame-de-bon-Secours meteen wat kleur.

Bij de kapel prevelen we hoopvol een schietgebedje voor betere wind want de voorspellingen zijn niet zo best, aanhoudend westenwind… Baat het niet, het schaadt ook niet…

De wandeling brengt ons verder tot in Puys waar op 19 augustus 1942 operatie Jubilée plaats vond. Een soort van repetitie voor de invasie die moest komen, maar uitliep op een ramp met vele slachtoffers, vooral Canadezen. Nu buldert de zee er op het verlaten keienstrand, in de verte op zee hakt één zeilbootje dapper in tegen de wind.

We dwalen nog even langs het kasteel en door het stadscentrum maar zoeken dan toch de boot terug op, met zin in een warme kop koffie met wat lekkers…

Normandische pannenkoeken, gedroomd vieruurtje op een grijze dag

50gr bloem – 1 eitje – 150cl melk – boter – suiker – 1 appel

Giet de bloem in een mengkom, maak een kuiltje en roer daarin het eitje met de melk. Daarbij neem je telkens wat bloem mee van de rand van het kuiltje. Blijf roeren tot je een egaal glad deeg bekomt.

Snij de appel in vier stukken, haal het klokhuis weg en schil de partjes. Snij deze nu in schijfjes. Smelt een royale klont boter in een koekenpan en bak een vierde van de appels op een laag vuur. Strooi er wat suiker op, draai ze om en laat karameliseren.

Als ze goudbruin zijn, schep je er een pollepel deeg over. Laat het deeg stollen en keer de pannenkoek voorzichtig om.

Smakelijk!