Ny-Hellesund

Donderdag 23 juli 2015

Toen de heilige Olaf pakweg 1000 jaar geleden met zijn zwaard op de stenen sloeg om aan de vijand te ontkomen, spleet hij een compleet eiland in twee. En hup, daar ontstond een doorvaart, de Olavsund, tussen nu dus twee eilanden, Kapelløya en Helgøya. Voor mijn part had hij iets harder mogen slaan, zodat de doorgang wat ruimer uitgevallen was. Even griezelig, zo tussen twee rotsmuren door varen, waar bovendien nog een brokstuk in het midden is blijven liggen. Maar de bestemming is mijn schrik waard. Een pláátje.

We waren pas tegen de middag weg geraakt uit Mandal. Bij de visboer haalden we nog krabbe klør, krabbeskjell, pepperlaks, fiskekaker en steinbit. Oftewel krabbepoten, krabben waarvan het vlees netjes is uitgehaald en er hapklaar weer wordt in gestopt, gerookte zalm met peper, viscakejes en een stuk spierwitte zeewolf. Op zee was de solgangbris stevig van de partij, op genua liepen we soepel met een ruime wind van 25-30 knts. De solgangbris is wat het woord letterlijk zegt: een bries die gaat waar de zon gaat. ‘s Ochtends zachtjes oost, tegen de middag al wat minder zacht en zuid en na de middag soms echt hard, zuidwest. ‘s Avonds zakt de wind weg met de zon tot het bladstil wordt. Het is dus handig om langs deze kust van west naar oost te varen, mee met die zonnebries. Vroeg vertrekken hoef je ook niet te doen, er is toch nog geen wind.

Zo’n 17 mijl en twee lekkere viscakejes verder varen we nu de Olavsund in. De euforie van het prentkaartje ebt even snel weer weg als we niet meteen zien waar we kunnen afmeren. Voor zo ver we kunnen inschatten zijn alle beschikbare aanlegplaatsen ingenomen door Noorse boten, zo’n stuk of tien. We varen voorzichtig rond, tot een man ons wenkt en naar een steile rotswand wijst. We begrijpen het niet meteen, tot we zien dat er in de rotsen metalen pinnen zitten en zelfs een soort van afmeertouw met lus.

Behendig klautert de man langs de rots en voorzichtig varen wij dichter. Hij neemt de lijn achter en ik kan de lijn vooraan leggen. Voor we het goed en wel beseffen, liggen we perfect afgemeerd naast de strakke rotswand, die gloeit in de namiddagzon. Van de harde wind op zee merk je hier ook niets meer.

Na een late lunch -de lekkerste zalm die ik ooit proefde- gaan we op wandel op het eiland Kapelløya. We willen zo hoog mogelijk voor het uitzicht. Het is hier rustig en puur en we blijven ons verbazen over hoe onze boot afgemeerd ligt. Dagelijks komt hier een ferry langs voor dagjesmensen of kampeerders. Maar van drukte is niets te merken, er staan twee tenten en dat is het.

Deze plek werd ook vereeuwigd in een beroemd schilderij van een van Noorwegens bekendste schilders, Amaldus Nielsen. Morgen ved Ny-Hellesund is een begrip bij de Noren. Wikipedia leert me dat die schilder leefde van 1838 tot 1932. Ja, 94 zou je hier wel worden. Verder lees ik ook dat hij geridderd werd in de orde van de heilige Olaf. Ik had het kunnen denken.

Aan de achterkant van het eiland is een trendy plek, Verftet Ny-Hellesund. Je kan er niet alleen eten in het hippe restaurant maar ook overnachten. Mooi, maar we verkiezen toch onze verse vis aan boord.