Halloween, Allerheiligen, Allerzielen, wat dan ook, maar herfst is het nu echt wel. Steeds kortere dagen, herfststormen, regen luiden het einde van het vaarseizoen in. Alhoewel, mijn schipper vindt alle seizoenen goed om te varen. Maar eerlijk is eerlijk, voor mij mag het een beetje minder vanaf nu. We hebben dan ook een fijn compromis gevonden. We zeilen naar Dover, sporen de volgende dag naar Londen en zeilen de derde dag terug naar Nieuwpoort. Voor Las ideaal om nog een flinke zeiltocht te maken, voor mij het perfecte excuus om nog eens naar Londen te trekken, stad naar mijn hart…

Vroeg uit de veren, de Webasto spint als een tevreden kat, ontbijt op zee.

De weerberichten kloppen niet, fijn is dat als ze windstil voorspelden maar het lekker vier beaufort waait, uit het zuidoosten nog wel. Bovendien nog flink wat stroom mee en geloof het of niet, de zon is de hele dag van de partij! Mooier kan je niet hebben op een 31 oktober.

Vlak voor de haven van Dover staat er een woelig zeetje, wind tegen stroom. Als we op een kwart mijl van de haveningang Dover Port Control oproepen om ‘toestemming in’ te vragen worden we vriendelijk verzocht om de volgende keer onze komst al van 2 mijl voor de haven te willen melden. Dat is nieuw voor ons.

De marina in het Granville Dock is niet altijd toegankelijk, de sluisdeur is enkel geopend van 3,5 uur vóór tot 4,5 uur na hoogwater. Een beetje rekenen en tellen, ons zal het maandag goed uitkomen. We liggen ook wel graag in het Tidal Dock, maar hier liggen we rustiger.

1 november. Een aarzelend zonnetje worstelt met de mist. In amper een uur en vijf minuten sporen we van Dover naar Londen. We gaan jaarlijks een à twee keer naar Londen. Met het Hemelvaartweekend zeilen we via Queenborough naar Lime House Marina, met 1 november doen we het half zeilend half sporend. Omdat onze tijd in Londen zelf beperkt is, heb ik altijd een plan. Dit keer is dat Walthamstow gaan ontdekken en dan naar de tentoonstelling ‘The World Goes Pop’ in Tate Modern. Meer dan genoeg voor een dag. Maar eerst naar de markt!

We kopen brood, kaas, boter, pesto en pasta, heerlijk. Langs stille straten -niet te geloven dat je hier amper zes metrohaltes northbound van het drukke St. King’s Cross Pancras bent- wandelen we naar de William Morris Gallery. De Britten koesteren hun helden. Een knus museum, gratis bovendien, omgeven door het prachtige Lloyd park. De ideeën en realisaties van William Morris, denker/ontwerper uit de tweede helft van de 19e eeuw, bezieler van de arts-and-craftsbeweging komen verfrissend over. Verrassend verfrissend. Leefde hij vandaag, hij zou een hipster pur sang zijn.

Een wandeling verder kom je in Walthamstow Village, dorpsgevoel, hippe eethuisjes, trendy en vintage winkeltjes.

Na de middag trekken we richting Thames. Het is een schitterende herfstdag, mensen genieten van het zonnetje, kuierend langs de South Bank. Als je Tate Modern bezoekt, en je bent een artistieke indigestie nabij, trek dan naar de zesde verdieping van dit indrukwekkende museum. Je kan er lekker eten, maar net zo goed iets drinken terwijl je van een subliem uitzicht geniet. Op de kaart vind je zowel cocktails met namen als ‘See no Monkey hear no evil’ of ‘Honeyed Words’ als Britse biertjes waar je nog nooit van hoorde.

Na een gevulde dag keren we terug naar Dover. Ik kook lekker aan boord en we gaan vroeg naar bed.

2 november. Vijf uur is echt wel vroeg. En kil. We zijn net de haven uit als de horizon verdwijnt in een dikke mistbank die uit het niets over zee walst… Om even later op te lossen en de zon spectaculair te laten doorbreken. Het wordt een prachtige dag, de wind waait aanvankelijk flauw, maar we zeilen. Traag maar in de zon! Na de middag trekt de wind aan en maakt de felblauwe lucht plaats voor een grauwe novemberhemel. We hebben meer stroom tegen dan in de heenreis, en de tocht duurt flink wat langer. Het is donker als we Nieuwpoort binnen varen.

Ook dat is november..