“Streng en zachtmoedig, sévère et douce”. Zo noemde de beroemde Victor Hugo het eiland waar hij 15 jaar in ballingschap verbleef. Guernsey. In het romantische parkje Candie Gardens staat zijn standbeeld.

15 – 18 juni 2019

Zachtmoedig is alvast onze eerste kennismaking met Guernsey, wanneer we anderhalf uur na hoogwater de haven van St. Peter Port binnenvaren. Een vriendelijke havenmeester loodst ons Victoria Marina in en wijst ons een plekje langszij s/y Prima. De voor ons laatst beschikbare plaats in de binnenhaven. Niet dat er geen plaats meer is, we zien nog wel wat lege boxen, maar de diepgang in de haven is op veel plekken onvoldoende. Het stel op de boot naast ons is alleraardigst en de mevrouw is vol lof over Guernsey. ‘Kan je het geloven, verontschuldigt ze zich bijna, we zijn hier al ruim een week! Elke dag fietsten we ergens anders heen en alles is zó mooi…’ Tegen haar glimlach en dromerige blik kan geen reisbureau op. Als we even later verrast worden door een felle regenboog geloof ik graag dat we op een hele leuke plek zijn aangekomen.

Streng is dan weer het getij… Victoria Marina ligt in een havenkom aan de rand van de stad. Ondanks het flinke getijverschil hier valt de marina niet droog, een drempel zorgt er voor dat er altijd anderhalve tot twee meter water blijft staan. Enerzijds is het leuk om bijna in de stad te liggen, anderzijds ben je gebonden aan het moment van hoogwater om in en uit te varen, het vraagt planning. Als het water zakt verbaas ik me over de robuuste drempel. Getijden raadplegen is hier de boodschap!

Zachtmoedig is Guernsey met een netwerk van Ruettes Tranquilles, groene, trage weggetjes waar fietsers voorrang hebben, met tal van leuke restaurantjes, stille baaien met witte stranden, afgebiesd met bloemen.

Streng het verleden… Daarvan getuigt het German Military Underground Hospital, een ondergronds ziekenhuis dat tijdens de Duitse bezetting in WOII door honderden gevangenen uit de rotsen werd gehouwen. Een doolhof van eindeloze kille, vochtige gangen. Maar ook het Fort Grey Shipwreck Museum dat de verhalen vertelt van talloze schipbreuken op de beruchte westkust van Guernsey.

En zowel zachtmoedig als streng is de bizarre Little Chapel. Te kitscherig om vertederend te zijn, of omgekeerd. Een zekere broeder Déodat bouwde in 1913 een mini-versie van de grot en basiliek van Lourdes. Hij werd er mee uitgelachen, brak de boel af en herbegon. Helaas werd ook deze kapel afgekeurd, dit keer omdat een bisschop in vol ornaat niet door het deurtje naar binnen kon. Maar broeder Déodat, streng voor zichzelf, gaf niet op en bouwde een derde versie. Hij begon zijn creatie nu ook met schelpen, steentjes en scherven van porselein te decoreren. Toen een journalist een artikel over dit allerkleinste functionerende kerkje in Europa schreef, -8 mensen kunnen er een dienst bijwonen- werd het van de ene dag op de andere een bezienswaardigheid. Nieuwsgierige toeristen stroomden toe, beladen met gebroken kopjes en bordjes, zodat uiteindelijk de hele kapel van binnen en van buiten volgeplakt raakte met kleurige  scherven en scherfjes…

Streng zijn ook de hellingen en kliffen van de zuidkust voor wie met een bootfietsje op pad is… Ze bijten in onze kuiten, zo steil. Meer dan eens stappen we af, fiets aan de hand. Als we van de hoofdweg afslaan om dichter bij de kustlijn te komen en op het cliff path rond de baai Le Gouffre belanden, wordt fietsen steeds moeilijker tot onmogelijk. Het rotsige pad gaat over in smalle onregelmatige trappen waar we de fietsen moeten opplooien en omhoog zeulen. Dit alles in ruil voor de prachtige zichten op zee en rotsen beneden..

Zachtmoedig ten slotte is onze laatste avond op Guernsey. Een volle maan hangt roerloos in de diepblauwe avond, het water bijna rimpelloos. Morgen trekken we verder. Het is moeilijk kiezen. Varen we naar Saint-Malo om van daaruit terug te keren via Jersey? Dan laten we Bretagne links liggen… Of gaan we proeven van Bretagne?