Trébeurden. Zeg dat eens luidop. Trébeurden. Die eu. Eu. Klinkt dat niet een beetje treurig? De eu van treurig. De eu van Trébeurden…

En ik wou zo graag roze rotsen. De roze rotsen van de Côte de Granit Rose. Ooh.. En Perros-Guirec. Maar ik moet het doen met Trébeurden. En die eu…

Dinsdag 14 juli 2020 – Quatorze Juillet, fête nationale!

Onder een grijzige motregen vertrekken we uit Roscoff.

Volgens zeilvriend Alain is Perros-Guirec te verkiezen boven Trébeurden. Maar helaas, hier in Bretagne beslist het getij. En op dit moment is het doodtij, wat betekent dat het verschil tussen hoog en laag water het kleinst is. Dat wordt uitgedrukt met een getal, de coëfficiënt. Als die te laag is kan je de haven van Perros-Guirec niet in of uit. En dit gedurende vier dagen.

Trébeurden kan wél maar ook hier heeft het getij het voor het zeggen. De havenkom, waar altijd voldoende water in blijft staan, is afgesloten van de zee met een muur en een poort. Die poort wordt gevormd door twee palen, een groene en rode, met daartussen een flap. Bij hoog water zie je enkel de groene en rode palen, bij laag water komt de muur tevoorschijn. Van twee uur vóór tot twee uur na HW kan je met een diepgang als de onze binnen.

Omdat het ons hier volstrekt onbekend is, bel ik een uur voor aankomst de haven op, het is iets voor de middag. Geen antwoord. Ik probeer even later nog eens. Geen antwoord. Zou de nationale feestdag er voor iets tussen zitten? Kort voor aankomst roep ik met de marifoon op CH09 de haven op. Geen antwoord. Dus zoeken we het zelf maar uit. Op de Navionics kaart op de Ipad staan de eerste twee pontons als bezoekerspontons aangeduid. Als we een plekje op het tweede ponton gekozen hebben, zijn we nog maar net afgemeerd of er komt een stuurse man aangelopen die zegt dat we daar niet mogen liggen en dat enkel het eerste ponton voor bezoekers is.

We verkassen naar het andere ponton. Al liggen er tal van boten, het oogt er verlaten, niemand komt aangelopen om een lijntje aan te nemen. Nochtans staat er op de boot naast ons een luik open en hoor ik de radio spelen. Op een andere boot zie ik even een hoofd uit de kajuit piepen om vervolgens weer even snel weg te duiken. En op nog een boot is een man onverstoorbaar aan het klussen en kijkt zelfs niet op als we afmeren. Ook de havenmeester is nergens te bekennen. Vreemd.

Maar in plaats van de eu van kleurloos en treurig gaan we voor de eu van opbeuren, plooien de fietsjes open en gaan op stap. Ondanks het sombere weer is de kustlijn met afwisselend rotspartijen en strandjes heel erg mooi. We maken een ommetje langs een mooi stuk natuur, het zoetwatermoeras Marais du Quellen, dat net achter het strand van Goas Treiz ligt.

Nog een stukje verderop, bij het strand van Toëno, ontdekken we een houten gebouwtje waar oesters en fruits de mer worden verkocht, l’Atelier de l’huitre.

Gewapend met een flinke levende krab en nog wat meer lekkers fietsen we terug. Wat is het stil in Trébeurden. Ik had festiviteiten verwacht vandaag, en vuurwerk. Vieren ze le Quatorze Juillet hier niet? Misschien wegens het corona-virus? Of is het toch Breton d’abord en dan pas Français? Maar niet getreurd, met het lekkers uit Toëno houden wij een klein feestje aan boord.

15 juli 2020

Kunnen we niet met de boot naar de roze rotsen bij Perros-Guirec, dan nemen we maar een taxi. Bij het strand van Trestraou starten we de prachtige wandeling langs de GR34, ook wel de Sentier des Douaniers genoemd. Is dit maar een hapje uit die in totaal 2.000km lange route, het is wel een van de hoogtepunten van de hele GR34, langs vreemde rozig-granieten rotsformaties. En altijd zicht op zee..

Het is al ruim middag als we aankomen bij Mean Ruz, de vuurtoren van Ploumanac’h. Van daar lopen we door tot de haven en lunchen er met een galette complète. Dit is een hartige Bretoense pannenkoek van boekweitmeel, farine de sarrasin, met kaas, hesp en een ei. Simpel, stevig, lekker!

Daarna stappen we van Ploumanac’h tot Trégastel waarbij we een heel stuk van de baai van Sainte-Anne kunnen afsteken wegens laag water. Een prachtige wandeling! Met de bus keren we terug naar Trébeurden. We doen nog wat boodschappen want de komende dagen willen we graag gaan ankeren… Of dat gaat lukken, lees je gauw..