29 juni – 2 juli 2016

Meestal is het geluid van zee en wind voldoende. Soms luisteren we graag naar een mooi stukje muziek. Zoals naar deze Schotse muziek uit de 18de eeuw. (de hele cd is een aanrader!) Neem er een glaasje single malt bij en leun achterover…

Betty en Andrewina Thomson kijken me aan uit een mistig verleden. In 1891 werden de twee zussen weduwe. Hun mannen vergingen met de sixareen ‘Lizzie’. Een sixareen is een open roeiboot met zes roeispanen, six oars, en een zeiltje. Daar werd ver op zee mee gevist, dagen aan een stuk. Ze keerden pas terug als de boot zwaar geladen was met vis. Niet dat het stormde die dag, nee, het was zelfs kalm weer. Vermoedelijk had de ‘Lizzie’ die dag een ongelukkige ontmoeting met een walvis…

Tangwick Haa museum in Eshaness. In dit voormalig huis van een laird, een welgestelde landeigenaar, is nu een popperig museum gevestigd dat de sfeer van het Shetland van lang geleden oproept. Meubeltjes uitsluitend gemaakt van drijfhout, wegens geen bomen op de eilanden. Fijn geweven kant en kleurig gebreide truien. En overal de sporen van de zee. Tot de tekenwedstrijd van het plaatselijke schooltje toe. “For tea or coffee, just help yourself. You pay what you want. Oh, and there are biscuits in the box.”

The wilds of the North wordt Northmavine genoemd, een deel van Mainland, het grootste eiland van de Shetlands. We hebben een auto gehuurd om een stukje binnenland te verkennen. Voor zo ver je hier binnenland hebt, de zee is overal.

Bij de kliffen van Eshaness kan je zien met welk geweld de Atlantische Oceaan zich beukend ingesneden heeft in het land. Indrukwekkend gaapt de diepte van de kloven, nee, hier komen we liever niet met onze boot.

We verkennen ook nog de Westside –The Sunny Side of Shetland, maken ze een grapje?- en Central Mainland, The Heart of Shetland.

Groen, blauw en ruig is het landschap en het ziet er uit zoals ik mij Shetland voorstelde, met zwarte rotsen en lochs, en zware grijze wolken.

Met schapen en Shetland pony’s. (Las moet lachen omdat ik poownies zeg. Ik zeg het nog eens.) En een kasteel hier en daar.

Lerwick is een fijne plek. Toch als de 3.000 passagiers van het cruiseschip met hun tenders weer naar hun cruiseschip gebracht zijn. London – Ijsland – Lerwick – London. Dan vallen de straten weer in hun rustige plooi, klinken viool en accordeon en schommelen de jachtjes zij aan zij aan de kade.

En vergeet het Shetland Museum & Archives niet. Een sfeervol maritiem museum dat je meeneemt in de geschiedenis van deze wonderlijke eilandengroep. De zee is overal.

‘s Avonds is het aangenaam wegdromen op het terras van de Lerwick Boating Club. De zon is onder, middernacht al voorbij, maar donker wordt het niet boven 60° noorderbreedte.