1- 4 juli 2022

Bij het uitspreken van de naam Tromsø zou het heel gewoon zijn dat je adem condenseert tot een ijzig wolkje in de tintelfrisse poollucht. Boten heten hier Arctic Eagle of Arctic Queen, je kan een bezoekje brengen aan het Polar museet (poolmuseum), Polaria (educatief centrum/aquarium over Spitsbergen en de Noordpool) of het schip de Polstjerna, Poolster, waarmee ooit op zeehonden werd gejaagd. Er is een sneeuwwitte strakke kerk met de naam Ishavskatedralen. Ijszeekathedraal. En geloof het of niet, je kan hier Polar donuts eten, er is frisdrank van het merk Isklar en bier met namen als Isbjørn (ijsbeer) of ook weer Arctic… Maar dat van dat ijzige wolkje, vergeet dat maar, want het is hier zomers warm. Afgelopen week, de laatste week van juni, werd in Tromsø 30°C genoteerd, een record…

‘Brought all the wrong clothes…’ grapt Sally van sv Hiraeth en stroopt de mouwen op van haar thermisch t-shirt. Sally en Miles zijn een hartelijk Brits stel dat nog niet zo heel lang zeilt. Eigenlijk zijn ze snowboarders/alpinisten maar om bij bergen te komen die alleen via de zee bereikbaar zijn, leerden ze zeilen en kochten ze een boot. En nu bereiden ze zich voor om de oversteek naar Spitsbergen te maken met hun klassieke Centurion 42 uit 1987. Niet meteen een kloek aluminium slagschip zoals je ze hier wel vaker ziet, maar goed voorbereid zijn ze wel. Er heerst een zekere Svalbard-koorts in de ruime jachthaven van Tromsø die vlakbij het centrum van de stad ligt. Maar er zijn er ook die niet naar Spitsbergen gaan. Zoals wij. Of Dixbay uit Nederland. Dat was eigenlijk wel het plan van Idris van der Meer, die met wisselende bemanning van Nederland naar Tromsø zeilde. Maar er zijn wat perikelen en Spitsbergen gaat niet lukken. Hoe dan ook, van zijn prachtige zeilreis maakt hij blitse filmpjes die je via de website van Zeilen kan bekijken.

Fram, Gjøya en Maud. Dat zijn beroemde Noorse poolexpeditie-schepen. En Roald Amundsen, en Fridtjof Nansen al even beroemde poolreizigers. En er is ook Wanny Wolstad, de eerste vrouwelijke jager in Spitsbergen. Hun namen prijken als eerbetoon op betonnen zitbanken bij een gloednieuw complex, Vervet. Gedurfde architectuur wat kleuren en materialen betreft, en ik vind het best knap. Er is roodbruin, vanillegeel en vaalblauw dat doet denken aan traditionele Noorse huizen, metaal dat licht is als ijs of donker als machines van scheepswerven en ook hout. En donkergrijs, als het graniet van de bergen op de achtergrond. De projectontwikkeling ligt langs de haven, er zijn cafés en restaurants en met het mooie weer zitten de terrasjes er overvol.

Tromsø, dat zichzelf graag het Parijs van het Noorden noemt, ligt op het eiland Tromsøy en is via bruggen verbonden met enerzijds het eiland Kvaløy en anderzijds het vasteland. Het is een levendige universiteitsstad waar ook grote cruiseschepen komen afmeren, er zijn gezellige straten, pleinen en winkels. Een kerkje waar ’s zomers concerten zijn. En houten huizen in bijzondere kleuren…

Het mooiste uitzicht over de stad heb je vanop de 421m hoge bergtop aan de overkant van de brug met het vasteland en je kan er met een kabelbaan heen of met 1203 traptreden. We kiezen voor de traptreden en beginnen eraan om halfzes wanneer het nog niet te warm is. Het krieken van de dag kan je het niet noemen, want het is nu permanent 24 uur licht… Precies om negen uur passeren we op terugweg de Ishavskatedralen en dat is net openingstijd. En zo stappen we als eersten deze schitterende ruimte in, net voor de toeristenstroom. Ik dacht dat de witte strakke vormen ijsschotsen voorstelden, maar lees dat ze eigenlijk geïnspireerd zijn op de houten rekken waaraan de kabeljauwen overal in Noord-Noorwegen worden gedroogd…

De voorspellingen blijven zomers voor de komende dagen. Ideaal om na een verblijf in de stad te gaan genieten van een ankerplaats. Gåsvær bij voorbeeld. Het lijkt wel een vleugje Caraïben in Noorwegen…