Zondag 27 juli 2015

1809. Hongersnood teistert Noorwegen. Engeland blokkeert de havens. Terje Vigen kan het niet langer aanzien en besluit om in een open boot helemaal over het Skagerak naar Denemarken te roeien om graan voor zijn gezin. Maar, o wee, hij wordt onderschept door een Engels schip en gevangen genomen. Wanneer hij jaren later vrij gelaten wordt blijkt zijn hele gezin omgekomen van de honger. Als een gebroken man moet hij verder, en gaat aan de slag als loods. Op een dag wordt hij opgeroepen om hulp te bieden aan een Engels schip in nood. De kapitein blijkt de man te zijn die hem jaren eerder gevangen nam. De man door wie hij zijn gezin niet heeft kunnen redden. Ook zijn vrouw en dochtertje zijn aan boord. Voor Terje Vigen is dit de ultieme kans op wraak…

Een spannend gedicht van Hendrik Ibsen. De trots van literair Noorwegen leefde enkele jaren in Grimstad en dat zullen we geweten hebben: een café met zijn naam, een museum, de apotheek waar hij werkte. Maar het meest ben ik getroffen door de eenvoudige steen in de tuin van de middeleeuwse Fjære Kirke.

Da vinden kuled lidt mindre stiv,

Terje Vigen rode for barn og viv

over havet i åben båd

Toen ze ging liggen die wilde wind

ging Terje Vigen er van door voor vrouw en kind

en trotseerde de zee in een open boot

Met fietsjes die we huren bij de toeristische dienst maken we een mooie tocht in en rond Grimstad. Dømmesmoen is een mooi park met eeuwenoude eik en een vijver als uit een sprookje.

Op Kirkeheia staat Grimstad Kirke, de tweede grootste houten kerk van Noorwegen.

Bij de kerk een mooi beeld dat uitkijkt over de baai, ter nagedachtenis van alle oorlogsslachtoffers.

En nee, Terje Vigen neemt geen wraak. Wanneer de kapitein voor hem op zijn knieën valt en smeekt om hem en zijn gezin te sparen, heeft Terje Vigen het gevoel dat gerechtigheid is geschied. En van het moment dat hij beslist om geen wraak nemen, valt er een zware last van hem. Hij voelt zich bevrijd en komt eindelijk tot rust…