De Blindleia en Grimstad

Vrijdag 25 juli 2015

Zo wordt deze kust nochtans genoemd; de Rivièra van Noorwegen. Sørlandet in het Noors. Waar Noren graag vakantie in eigen land komen nemen. Hier daalt een grillige rotsenkust langzaam af naar zee. Het berglandschap is er als het ware ondergelopen, de dalen onder de zeespiegel zijn fjorden en de bergtoppen die nog net boven het water uitkomen zijn scheren. Tussen de scheren is het overal erg diep en het feit dat je nauwelijks getij hebt en dus ook zo goed als geen stroming maakt het gemakkelijker varen dan je zou denken als je de wirwar op de kaart ziet.

Vandaag nemen we de bijboot om een wandeling te gaan maken op Helgøya, het eiland aan de overkant van de Olavsund. Op het eiland werd tijdens WOII een heus fort aangelegd ter verdediging van de stad Kristiansand, met kanonnen, bunkers en onderaardse gangen. Gelukkig heeft de natuur er weer de bovenhand gekregen. We klimmen zo hoog mogelijk en genieten van het prachtige uitzicht.

Terug aan boord raken we aan de praat met het sympathieke Noorse stel van de boot die het dichtst bij ons afgemeerd ligt. Bij een flesje cava wordt de kaart bovengehaald en duiden ze mooie afmeerplekjes aan. We krijgen zelfs een paar stevige piketten mee om eventueel zelf in de rotsen te hameren! Het is laat in de namiddag wanneer we vertrekken naar de Blindleia. Hierbij laten we Kristiansand links, aan bakboord dus, liggen.

De Blindleia is een 13 km lange natuurlijke waterweg tussen honderden eilandjes. Her en der staan prachtige buitenhuisjes, met in de tuin vaak een hoge vlaggenmast waar fier een Noorse vlag of wimpel wappert. Het valt ons op dat ook de boten hier enorme vlaggen voeren. Niet zelden hebben de zomerhuisjes een eigen ponton, sommige zelfs een klein strandje.

Afmeren wordt weer een spannend avontuur. We hebben een mooie plek gespot, langs een rotswand. Maar hier met een meertouw afspringen valt wel iets moeilijker uit dan op een ponton of kade. Ik mik op een stuk vlakke rots, leg de lijn over een puntige rots en moet me dan op de steile helling tussen stekelige struiken snel een weg banen naar achter, waar Las me een tweede lijn toegooit. Die gaat om een boomstammetje. Het lukt behoorlijk, vooral omdat er wind noch stroming is. Het is een paradijselijke plek.

Zaterdag 26 juli 2015

Zo lieflijk als de Blindleia gisteren was, zo triest is het vandaag, het regent pijpenstelen… We vertrekken naar Grimstad. Onderweg varen we voorbij Brekkestø, in onze reisgids beschreven als een pittoresk kunstenaarsdorp op het eiland Justøya, nu een grauw verlaten dorpje in de stromende regen. Ironisch genoeg lezen we in diezelfde reisgids dat Grimstad de plek met de meeste uren zon van Noorwegen zou zijn. Maar vandaag blijft er wel heel weinig Rivièra over. De haven van Grimstad is eivol, motor- en zeilboten liggen er dicht opeen gepuzzeld. Aan het hoofdponton liggen de boten met de spiegel naar de kant en vooraan op een boei. Er is geen plaats meer, een Nederlandse boot ligt zelfs al langszij de laatste boot op het ponton. Er zit niets anders op dan daar nog eens langszij gaan. De schipper is not amused dat wij er nóg bijkomen -hij komt ons zelfs geen hand toesteken bij het afmeren- maar er is geen keuze…